یک
امروز آدمی حتما به دیروز تبدیل خواهد شد، اما ممکن است فردای شما امروز نشود.
ادیسون
تنها برداشت من اینه که قدر امروز رو بدونید چون عمر کوتاهه و ممکنه فردا رو نبینید.
دو
طمع همچون آب شوری است که هرچه بیشتر خورده شود، تشنگی را افزون‌تر می‌کند.
گوته
طمع و خیلی چیزهای دیگه با چشیدن یا خوردن عطش‌شون از بین نمی‌ره. مثل غیبت، بعضی خانم‌های عزیز از جمله نزدیکان خودم، وقتی موتور غیبت‌شون روشن می‌شه به سختی متوقف می‌شن. از زن همسایه شروع می‌کنن و اون انتها به خواهر جاری‌شون می‌رسن. همیشه می‌گن که حاضرن همون حرف‌ها رو توی روی طرف بزنن. 😉
سه
اگر ما محیط خود را خلق و کنترل نکنیم، محیط اطراف ما را خلق و کنترل می‌کند.
مارشال گلداسمیت
کلا بحث محیط و شرطی‌سازی روی ما خیلی تاثیر داره. مثلا من اگر قصدم درس خوندن یا کار کردن باشه، بهتره محیط اطرافم عاری از عوامل پرت کنندۀ حواس باشه. این قضیه به شدت موثره. برای خود من خیلی فرق می‌کنه توی اتاقی پر از کتاب و لوازم تزیینی رنگارنگ درس بخونم یا توی یک محیط خیلی ساده و مینیمال.
مثلا اگر قصد من ترک سیگاره، نباید سریال‌های «پیکی بلایندرز» و «ترو دیتکتیو» رو ببینم چون داخلش همه‌اش دارن با یک استایل خاص و خفن سیگار می‌کشن. و بهتره خیلی با آدم‌ها یا دوست‌های سیگاری نگردم. البته گل‌هایی هم داریم که در مرداب رشد می‌کنن و باوجود دوستان دودی لب به سیگار هم نمی‌زنن.
چهار
یک حاکم، بهتر است اشتباهاً ببخشد تا اینکه اشتباهاً مجازات کند.
حضرت محمد
به نظر من هم می‌شه کسی که از قصاص قسر در رفته رو، دوباره پیدا کرد و عادلانه مجازاتش کرد. اما برای کسی که به ناحق مجازات شده، دکمه بازگشت وجود نداره. نمی‌تونیم ازش معذرت بخوایم که ۲۰ سال زندان بوده یا xتا ضربه شلاق خورده.
حالا جالبه که پیامبر همچین سخنی داره، اما یک عزیز نه چندان دلپذیری معتقد بود اگر هم کسی اشتباهی و به ناحق اعدام بشه، مهم نیست؛ اگر بی‌گناه بوده باشه می‌ره بهشت و اگر گناهکار بوده باشه می‌ره جهنم. و مطمئنم ایشون خودش پیرو پیامبر می‌دونسته.
پنج
خداوند به هر پرنده‌ای دانه‌ای می‌دهد ولی آن را داخل خانه‌اش نمی‌اندازد. (+)
ناشناس
خلاصه این که یعنی از تو حرکت از خدا برکت. من هم فکر می‌کنم که ما باید حداکثر تلاش‌مون رو بکنیم و منتظر نتیجه باشیم.
البته این نکته هم هست که بعضی پرندگان چون از جوجگی عقده‌ای بار اومدن و از پَرَندیَت هم چیزی سرشون نمی‌شه، سهم بقیه پرنده‌ها از دانه رو هم غصب می‌کنن. یا خود پرنده‌های مظلوم یا خود خدا یک جا این‌ها رو گیر می‌اندازن (بن‌بست فی‌المثل) و بدجور قصاص‌شون می‌کنن.
