محمدرضا شعبانعلی، کسی که واقعا دوستش دارم و برای من انسان بزرگیه، خیلی وقت پیش توی وبلاگش پرسیده بود:
«اگر قرار بود دوباره به دنیا بیایید و همه چیز در اختیار شما بود، کدام مقطع تاریخ، کدام نقطه جغرافیا و کدام جنسیت را انتخاب میکردید؟» (+)
اول از همه بگم در هیچ برهه‌ای و در هیچ مکانی (حتی زمان حال در آمریکا) دلم نمی‌خواد، زن باشم. پس عنصر ثابت مذکر بودنمه.
به طور کلی من واقعا با به دنیا اومدن در ایران در دوران انفجار نورِ جمهوری اسلامی مشکلی ندارم. اگر بگم به مفهوم وطن و ملیت اعتقادی ندارم، دروغ گفتم. حداقل فعلا حتی اگر شرایطش رو هم داشته باشم، به کشورهای دیگه مهاجرت نمی‌کنم. مثلا برم آمریکا یا انگلیس میون اون همه آدم که متولد اونجان، بعد همه‌اش بخوام حس کنم مهمونم و اونجا با تمام خوبی‌هاش برای من خونه نمی‌شه.
اما اگر قرار بود از پایه عوض بشه همه چیز، احتمالا دوست داشتم توی آمریکا یا یکی از کشورهای اروپایی (پیشرفته‌هاشون) به دنیا می‌اومدم. زمانش هم همین دوره یا بعدترها. زندگی قبلا خیلی سخت‌تر بوده، الان بهتر شده و در آینده خیلی بهتر می‌شه.
البته بدم نمی‌اومد چندصد سال قبل توی کره یا ژاپن به دنیا می‌اومدم. احتمالا یک جنگجو یا بازرگان می‌شدم. خیلی جالب می‌بود. یا حتی توی همین ایران، توی عهد باستان. توی دورۀ هخامنشیان یا ساسانیان یا اشکانیان، به احتمال زیاد جنگجو (یا حداقل سرباز) یا تاجر (یا حداقل کشاورز یا آهنگر) می‌شدم. اما ایده‌آل جنگجو بودنه.
به طرز عجیبی حس می‌کنم قوی‌ترین و بهترین نسخه از خودم، منِ ایرانیِ الان هست. اما شاید بعضی نسخه‌ها خیلی شادتر یا بی‌دغدغه‌تر باشن. و حس می‌کنم داناترین و موثرترین نسخه‌ام هم خود من هستم. اگر توی آمریکای زمان حال یا ایران چندصد سال دیگه به دنیا می‌اومدم شاید به خیلی از باورها و دغدغه‌های فکری نمی‌رسیدم. و صد البته قطعا زندگی راحت‌تر و شادتری می‌داشتم.
پیوند مرتبط: چرا زندگی در ایران از زندگی در آمریکا برای من بهتره؟
آینده هم باید خیلی جالب باشه. اگر توی آینده زندگی کنیم، مثلا ۵۰۰-۱۰۰۰ سال دیگه، احتمالا کشور و وطن بی‌معنی باشن و همه‌مون انسان باشیم. حتی شاید دیگه بحث جنسیت هم در کار نباشه. اما زمان یک متغیر نیست.
ولی واقعا خیلی خوب می‌شه اگر توی آینده‌ای زندگی کنیم که این دوتا اتفاق افتاده باشه:
- داشتن ابزار یا توانایی کنترل رؤیاها (مثل فیلم تلقین)
- دنیایی که توش صنعت بازی خیلی پیشرفت کرده باشه. (مثل فیلم بازیکن شمار یک آماده)
البته قطعا دنیای خالی از جنگ و عاری از مشکلات محیط زیستی و بدون اختلاف طبقاتی هم خیلی آرمانی خواهد بود.
این پست احتمالا به مرور تکمیل بشه.
