چندروز پیش فیلم هتل بزرگ بوداپست (The Grand Budapest Hotel-2014) رو دیدم. فیلم فوق العاده‌ای نبود. یک روز حتما روی سایت یک بخشی می‌زارم به اسم برترین‌‌های من. برترین فیلم‌هایی که دیدم، برترین کتاب‌هایی که خوندم و … . بگذریم.
در مورد این فیلم به چند نکته می‌تونم اشاره کنم:
داستان
داستان فیلم تودرتوست. یعنی اول فیلم یک دختر که یک کتاب در دست داره وارد یک گورستان قدیمی می‌شه و جلوی تندیس یک «نویسنده» (روی خود مجسمه فقط همین رو نوشته) وایمیسته و به عکس نویسنده که پشت جلده نگاه می‌کنه. از طریق همون عکس می‌ریم توی زندگی نویسنده. نویسنده یه چیزایی می‌گه و وارد خاطرات دوران جوانی‌‌اش می‌شیم. خلاصه توی همون دوران جوانی نویسنده هم باز وارد خاطرات یک پیرمرد می‌شیم. از اینجاست که داستان اصلی که دربارۀ پسر جوانی به نام زیرو مصطفی و مرد میان‌سالی به نام موسیو گوستاو هست. زیرو در هتلی که موسیو گوستاو مدیرش هست، به عنوان دربان شروع به کار می‌کنه و کم کم می‌شه دستیار و همراه موسیو گوستاو. جلوتر اتفاقاتی پیش میاد که پیوند زیرو و موسیو گوستاو رو از رئیس و کارمند به دوتا برادر یا دوست تغییر می‌ده و قوام می‌بخشه.
بازیگران
دیگه اسم و پیشینۀ بازیگرها (با جزئیات-در حد رنگ موردعلاقه) توی گوگل به راحتی پیدا می‌شه. اما نکتۀ مهم اینه که من به شخصه عاشق بازی آقای رالف فیه‌نس در نقش موسیو گوستاو شدم. این شخصیت به شدت هوس‌ران و زبان‌باز و کمی حیله‌گر هست. اما در کنار سنگ‌دلی‌های کوچک و شاید غرورش، آدم بدی نیست. این رو می‌شه زمانی که به خاطر دستیارش با سربازان درگیر می‌شه فهمید.
جوایز
مثل اینکه چند جایزه در اسکار هم برده. بهترین گریم و بهترین موسیقی و بهترین طراحی لباس و …
نظرات
آی ام دی بی: ۸٫۱ از ۱۰
راتن تومیتوز: ۹۱ (!)
متاکریتیک: ۸۸ (!)
از نظر من: ۷ یا ۸ از ۱۰
داستان جالب بود (اما عالی نبود) و بازیگران و طراحی صحنه و نحوۀ فیلم‌برداری هم خوب و حتی متمایز بودن. به هرحال به نظر من این فیلم حتما و قطعا ارزش یک بار (و شاید دوبار) دیدن رو داره.
