راستش این چیزی که الآن میخوام بگم، دلم می‌خواست یکی قبل از انتخاب رشته بهم می‌گفت. من الآن پایۀ یازدهمم و دارم توی هنرستانی به نام قدس درس می‌خونم. رشته‌ام هم شبکه و نرم افزاره.
عده‌ای به امید کار یاد گرفتن و فرار از فشار‌های تجربی و ریاضی، میان هنرستان. من خودم به خاطر علاقه به کامپیوتر و حتی کمی آشنایی با برنامه‌نویسی، زودتر یاد گرفتنِ کار، فرار از فشار کنکور و موسسات آموزشیِ شیردوش، اومدم فنی حرفه‌ای.
شاید در کلاس ۳۵ نفرۀ ما حدود سه چهار نفر با وجود نمرۀ خوب برای رشته‌های دیگه، و نه به خاطر جبر، به هنرستان اومدن. من خودم معدل سال نهم‌ام ۱۹٫۴۳ شد. نمرۀ کمتر از ۱۶ نداشتم. اما چون خودم رو می‌شناختم، و می‌دونستم من آدمِ رشتۀ تجربی یا ریاضی نیستم، اومدم (یا فرار کردم) به فنی حرفه‌ای.
پس بنابراین میخوام تجربۀ خودم از یک سال و خرده‌ای درس خوندن در رشتۀ شبکه و نرم افزار بگم.
اولین چیز مهم اینه که بدونید تعداد بچه‌های خلاف و لات و قلدر در هنرستان‌ها بیشتره. گفتم که خیلی‌ها که رشته‌های دیگه قبول نمی‌شدن اومدن هنرستان. تازه هنرستان ما هیئت امناییه و مقدار پول می‌گیره و یه حداقل نمره‌ای داره، با اینحال پر از آدم‌های کثیف و زیرکاردررو، فاسد، زورگو، خشن و … ست. چه برسه به هنرستان کار و دانشی که دولتیه. اون دیگه چاله مِیدونه.
درسته اسمش فنی حرفه‌ایه و ما خیلی چیزهای تخصصی رو در طول سه سالِ متوسطۀ دوم یاد می‌گیریم اما فکر هم نکنید قراره برنامه‌نویس یا مهندس شبکه در بیاین. همه چیز در سطوح پایین آموزش داده می‌شه. یکم ایلستریتور، یکم کپتیویت، یکم پاور پوینت و چیزهای دیگه.
البته قول می‌دم اگر کسی سرکلاس‌های تخصصی و اللخصوص کارگاه‌ها حواسش رو جمع کنه و خودش هم تمرین و تحقیق و تلاش برای کندوکاوِ یک مهارت داشته باشه، می‌تونه به راحتی یک کافی‌نت یا خدمات کامپیوتری رو اداره کنه. از کلاس سی و چند نفرۀ ما شاید سه نفر هم در نیاد. به کلاس‌های دیگه هم امیدی نیست.
اما مواد درسی ما چی بود؟ سال دهم، دو روز کامل در هفته در کارگاه پشت سیستم نشستیم. شروع کتابِ ترم اول‌مون از روشن کردن کامپیوتر و «ماوس چیست؟» بود تا کار با BIOS، کتاب دوم از نرم افزار ایلستریتور شروع شد تا نوشتن دستورات ساده با C#.
کتاب ترم اول – نصب و راه اندازی سیستم‌های رایانه‌ای
پودمان یک: شروع کار با کامپیوتر (کیبور چیست – انواع درگاه – سیستم عامل چیست و …)
پودمان دو:کاربری سیستم عامل (کار با نرم افزارهای خود ویندوز: پینت و نوت پد – یا چیزی مثل نرم افزارهای رایت سی دی)
پودمان سه: کار با نرم افزارهای اداری: کار با واژه پرداز (همون وُرد) و پاور پوینت و نرم افزار پابلیشر (یکی از نرم افزارهای آفیس که معمولا روی سیستمی که آفیس نصب باشه پیدا می‌شه – برای ساخت بروشور کاربرد داره)
پودمان چهار: آشنایی با قطعات کیس و کلا سخت افزارهای رایانه و مونتاژ
پودمان پنج: نصب و نگهداری سیستم (آموزش کار با بایوس و …)
کتاب ترم دوم – تولید محتوای الکترونیک و برنامه سازی
پودمان یک: کار با نرم افزار ایلستریتور
پودمان دو: طراحی محتوای الکترونیک (کار با SWISH و Proshow gold و …)
پودمان سه: کار با نرم افزار کپتیویت
پودمان چهار: آشنایی اولیه با حل مسئله و برنامه نویسی (C#)
پودمان پنج: آموزش برنامه نویسی ابتدایی با C#
اینکه پودمان چیست و سیستمِ خاص هنرستان‌ها رو به امید خدا بعدا می‌نویسم. فعلا فرض کنید مثل یک فصل از کتاب می‌مونه.
به جز این دو کتاب، یک کتاب به اسم دانش فنی پایه هم هست که مبانی تئوری کامپیوتر رو یاد می‌ده. دانش فنی با دو کتاب بالا که به طور کامل در کارگاه و به صورت عملی تدریس می‌شن، در برخی از مباحث همپوشانی داره.
دانش فنی پایه
پودمان اول: کلیات (توضیح اجزای سخت افزاری {که توی نصب و راه اندازی هم بود} – آشناییِ جزئی با شکل کارکرد سخت افزارها و …)
پودمان دوم: حل مسئله (الگوریتم و فلوچارت – توی کتاب تولید محتوا هم زمانی که می‌خوان برنامه نویسی رو توضیح بدن از الگوریتم و فلوچارت شروع می‌کنن – اگر علاقه مند به برنامه نویسی هستید، باید بدونید، الگوریتم و فلوچارت از مفاهیم اولیه و مهم کامپیوتر هستن)
پودمان سوم: تبدیل مبناها (آشنایی با بیت و بایت – این پودمان یکم سخته – باید یک توضیحی بدم راجع بهش توی یک نوشتۀ جداگانه)
پودمان چهارم: تجزیه و تحلیل سیستم‌های اطلاعاتی (این فصل بیشتر به مفاهیم مرتبط با سیستم پرداخته بود)
پودمان پنجم: فناوری‌های نوین (مطالب این فصل و فصل اول یه جورایی به عنوان اطلاعات عمومی جالبن اما برای امتحان نه)
راستش این درس، یعنی دانش فنی پایه از نظر همکلاسی‌های من سخت‌ترین درس بود. البته بگم که این عزیزان لای کتاب رو هم باز نمی‌کردن. مطالب این کتاب به نظر من واقعا باارزشن.
اصل کاری توی پایه دهمِ شبکه و نرم افزار همین بود. خبر خوب هم دارم. ریاضی یک جلسه در هفته‌ست و به شدت ساده‌ست. فیزیک هم همینطور. تازه یازدهم به جای فیزیک شیمی می‌زارن. عربی یک هفته در میونه. یعنی شما معلم عربی رو کلا دوبار در ماه می‌بینی.
برادرانه بگم، اگر قصد دارید یک کافی‌نت بزنید و حوصلۀ درس‌های سخت رو ندارید بیاید فنی حرفه‌ای. البته اگر علاقه نداشته باشید همینم سخته. مهم علاقه‌ست. دوست عزیز، داداش، آبجی، سعی کن توی پایه نهم یکم به خودت فشار بیاری و نمرات خوب بگیری که دستت برای انتخاب رشته باز باشه. از مشاورهای مدرسه هم معمولا آبی گرم نمی‌شه؛ خساست رو بذارید کنار و برید سراغ بهترین مشاور تحصیلی که دست‌تون بهش می‌رسه. کاری که خودم نکردم.
اما اگر اومدید فنی باید قید خیلی چیزها رو بزنید. مثلا ما دانشکده رفتن‌مون یه خرده متفاوته. شاید باورتون نشه خود من هنوز دقیق نمی‌دونم سیستمِ ورود به دانشگاه برای فنی‌ها چطوریه. اما یک نکاتی می‌دونم. قابل توجه عزیزانِ لنگِ جنس مخالف، ما توی کاردانی (معادل فوق دیپلم) دانشگاه‌مون از دخترا جداست.
حالا که دارم فکر می‌کنم از انتخاب رشته، تحصیل در فنی حرفه‌ای، دانشگاه رفتن و … خیلی بیشتر باید بنویسم. نه برای توصیه کردن. من خودم رو در حد توصیه نمی‌دونم، همین که به بقیه آشنایی مختصر و افق فکری بازتری بدم کافیه.
