من الان دقیقا تا قسمت ۱۱ فصل سوم انیمه attack on titan رو دیدم. فقط می‌تونم بگم عالیه. اگه این قراره بهترین تجربه عمرم نباشه و من قراره حتی فیلم و سریال و انیمه‌های بهتری هم ببینم احتمالا یکی از افراد خوشبخت روی زمینم.
گاهی حس میکنم واقعا مهم نیست که آینده چجوریه. واقعا مهم نیست که جهان پس از مرگی وجود داره یا نه. و مهم نیست من به آرزوها و اهدافم می‌رسم یا نه.
همین دنیای گاه رنگارنگ و گاه خاکستری که توی بازی‌ها، فیلم ها، سریال‌ها، انیمه ها و انیمیشن ها تجربه میکنم برای من شیرین‌ترین تجربه‌ست. چون من فقط زندگی نوید متولد ایران در قرن بیست و یک رو تجربه نمی‌کنم. هزاران زندگی و داستان مختلف رو زندگی میکنم.
ما انسان‌های امروزی بدبختی‌های زیادی داریم و خواهیم داشت. انسان‌ها همیشه بدبخت بودن و خواهند بود. اما انگار میزان سختی زندگی انسان‌ها در طول زمان و گذر نسل‌ها کمتر می‌شه. پدرم کمتر از پدربزرگم سختی کشید، من کمتر از پدرم و بچۀ من کمتر از من سختی میکشه.
در قرن بیست و یک چیزهایی به دست آوردیم. تونستیم تخیلات‌مون رو قالب‌های مختلف به هم نشون بدیم و با هم سهیم بشیم. از بتمن دنیای کمیک گرفته تا اتک آن تایتان و فیلم‌های نولان و دیگر کارگردانان بزرگ و دوست داشتنی.
نمی‌دونم شاید این‌ها از همون حرف‌های آخر شبی عجیب باشن. شاید این حرف‌ها حاصل همسان پنداری محتوای بخشی خیلی کوتاهی از داستان اتک آن تایتان با خفن ترین پیچش و سورپرایز سری هری پاتر یعنی داستان سوروس اسنیپ باشن.
هرچی که هست باید از همۀ خیالپردازان ممنون باشیم که دنیا رو برامون قابل تحمل‌تر کردن.
خیلی داستان‌ها و رمان‌های خوب هست که نخوندم. خیلی فیلم‌ها و سریال‌ها و انیمه‌های خوب هست که ندیدم. خیلی بازی‌های خوب هست که انجامشون ندادم. امیدوارم عمرم قد بده حداقل اونایی که اسمشون رو شنیدم تجربه کنم. احساس خوشبختی میکنم که این همه تجربه خوب پیش رومه.
این‌ها را در ذهن مرور می‌کند، سیفون را می‌کشد و پس از خروج از اتاق فکر، در حال خشک کردن دست‌ها با پشت شلوار باز هم یاد مشکلات و موانع زندگی می‌افتد.
سلام.مطالبتون واقعا جالبه.کاش منم میتونستم احساسات و افکارمو به خوبی شما بیان کنم.
سلام
راستش اتفاقا واسم نوشتن اینجور چیزها راحت نیست. اما واقعا وقتی داشتم اون پست رو مینوشتم بابت نعمت بزرگ خیال پردازی خوشحال بودم. هنوزم هستم.
ممنون که وقت گذاشتی برای بازخورد دادن. 🙂