صرفا برای خندیدن و تلنگر
منتوری ۲۲ ساله که خود هیچ موفقیتی در زندگی به دست نیاورده ولی می‌گوید می‌تواند برای رسیدن به موفقیت و ثروت به من کمک کند.
«حتی وقتی حرفی برای گفتن نداری هم با چرت و پرت وبلاگ لعنتی‌ات را به‌روز کن.»
تیلور سوئیفت
«پی اچ پی از آن چیزی که فکر می‌کنی سخت‌تر است.»
هانس زیمر
«تلاشت را بکن که در برنامه نویسی عمیق نشوی. با هرزبانی در حد نمایش پیغام روی صفحه نمایش آشنایی داشته باشی بس است.»
تام کروز
«ایکاش ما کمتر دیگران را قضاوت می‌کردیم. اونلی گاد کَن جاج می.»
آزاده ن.
«شباهت مدرک دانشگاهی و لباس زیر این است که داشتن‌شان امتیاز محسوب نمی‌شود اما نداشتن‌شان عیب است.»
م. م. ش.
«من زبان انگلیسی نمی‌دانم. در نتیجه تلاش نمی‌کنم در مکالمات روزانه یا در شبکه‌های اجتماعی از این زبان استفاده کنم.»
یک شخص بسیار باشعور
«من حتی اگر چیزهایی بگویم که با عقل سلیم در تضاد است، مردم بدون اطمینان یافتن از منبع یا درستی خود سخن، آن را در شبکه‌های اجتماعی پخش می‌کنند تا خود را فرهیخته نشان دهند.»
فلاسفه، دانشمندان مشهور، نویسنده‌های خوانده نشدۀ معروف و …
«نوشتن جملۀ کوتاه و تاثیرگذار چقدر سخت است!»
جیمی کیمل
«طناز فقط طناز طباطبایی.»
بهنوش طباطبایی
«در ایران همه زامبی شده‌اند.»
ایران اینترنشنال
«ایران در حال حاضر بهترین کشور دنیا برای زندگی است. در ضمن توران خیلی کشور ناامنی است. مردم توران آرزو می‌کنند ایرانی بودند.»
اخبار بیست و سی
«ایران صفر، توران صد.»
وُ آ
«توران منفی بینهایت، ایران مثبت بینهایت.»
اخبار ساعت بیست و دو
😂
از وقتی که از زبان ایران اینترنشنال و VOA شنیدم که: “در ایران همه زامبی شده‌اند.”
و
بیست و سی مدام گفت: “ایران در حال حاضر بهترین کشور دنیا برای زندگی است. در ضمن توران خیلی کشور ناامنی است. مردم توران آرزو می‌کنند ایرانی بودند.”
یه حس آرامش و رهایی بهم منتقل شده.
چون نه دیگه از تعریف و تمجیدها و دستاوردهای ایران از زبانِ بیست و سی خوشحال می‌شم؛ و نه از شنیدنِ “میزانِ بدبختی مردم ایران و عدم کفایت سیاستمداران نالایق” از زبان ایران اینترنشنال یا خبرنگار منوتو خیلی غصه می‌خورم. 🙂
نمی‌دونم این بی‌حسی نسبت به اتفاقاتی که «من» قدرتی برای تغییرشون ندارم، تا چه میزان مفیده؟
خیلی خوبه که حس آرامش و رهای داری مجتبی. چون آدمهای زیادی رو میشناسم که مثل من با شنیدن اخبار بد (مثل طرح صیانت) کلا از آینده این کشور و زندگی ناامید میشن.
آره واقعا قدرتی برای تغییرشون نداریم. اما من هنوز به مرحله بی حسی نرسیدم توی خیلی از مسائل.
و البته منم به خیلی جاها که بقیه زیاد اهمیت میدن، اصلا اهمیت نمیدم.