یه راه خیلی خوب برای مبارزه با اهمال کاری فرار رو به جلو هست. من در این نوشتۀ متمم با این روش آشنا شدم.
در این روش برای فرار از اهمال کاری، میایم یه لیست از کارهای لازم اما دوست نداشتنی‌مون فراهم می‌کنیم. مثلا برای من این لیست شامل:
- برنامه نویسی
- نوشتن برای خودم یا وبلاگ
- مطالعۀ کتاب (قبلا انقد سخت نبود اما جدیدا یکم سخت شده)
- تمرین زبان انگلیسی
- کارهای درسی مربوط به مدرسه
مثلا من توی این چند ماه گذشته مدام از نوشتن برای وبلاگ فرار کردم. اما سعی کردم به جاش کارهای مفید دیگه‌ای که توی لیست هستن رو انجام بدم.
گاهی اوقات ممکنه حس انجام هیچ کدوم از این کارها رو نداشته باشیم. راه حلی خاصی نداره به جز اینکه خودمون رو حتما ملزم کنیم به انجام یکی از کارهای مفید لیست، حالا این التزام می‌تونه با تنبیه یا دوری کردن از یه سری تفریحات باشه، مثلا اگه امروز پست وبلاگ رو ننوشتم، حق ندارم برم تلگرام.
یا از اون بهتر اینه که اگر توی یک روز موفق شدیم بیش از هشتاد درصد تسک‌های دوست نداشتنی رو انجام بدیم برای خودمون یک جایزه (هرچند کوچیک، در حد چرخیدن توی شبکه های اجتماعی یا تماشای ویدئو در یوتیوب) و اگر کمتر از بیست درصد امور رو انجام دادیم، یک تنبیه (در حد نخوردن چای تا سه روز یا پاک کردن اپ تلگرام از گوشی برای یک هفته) در نظر بگیریم. هرچند به احتمال زیاد ممکنه واقعا خودمون رو تنبیه نکنیم. ولی وجود مفهوم پاداش و مجازات در ذهن حین انجام دادن/ندادن کار شاید یک انگیزه باشه.
راستش یک کاری که یک هفته ست می‌دونم باید انجام بدم اما مدام ازش فراری ام اینه که باید برای خودم یک برنامه ریزی روزانه و هفتگی داشته باشم. لعنتی سخت‌ترین و غیرممکن‌ترین کار دنیا به نظر می‌رسه.
